Z dziejów 4 dywizji…

Wspomina jeden z żołnierzy dowódca plutonu rusznic przeciwpancernych w 3 batalionie.

….5 lutego zaraz po przejściu na drugą stronę szosy nasz batalion zajął obronę na dużej polanie, osłoniętej od zachodu wysokim lasem. Padł rozkaz okopywania się. Ja natomiast zgodnie z rozkazem pozostałem na szosie z dwiema drużynami rusznic przeciwpancernych. Jedna była zwrócona w kierunku Czaplinka, druga Wałcza.

Nie czekalismy długo na efekt, zaraz na szosie ukazał się samochód ciężarowy,

podpuścilismy go blisko parę serii z karabinu i Niemcy wyszli z rękami uniesionymi do góry.

Na ziemi pozostał tylko ich porucznik.

Samochód był naładowany amunicją do broni ręcznej i maszynowej.

Teren był niemal płaski. Dokładnie więc widziałem, jak skrajem lasu, z którego wyszliśmy, posuwała się w kierunku południowym kolumna 2 batalionu.

Kiedy Niemcy zbliżyli się do nas, wybuchł granat, korzystając z osłony dymnej natychmiast znaleźliśmy się przy nich…

Niemniej kilku Niemcom udało sie zbiec spod naszych bagnetów i uciekając zaczęli się ostrzeliwać. Jedna z kul trafiła mnie w nogę, A kiedy but zaczął wypełniać się krwią zrobiło mi się słabo…

Wkrótce jednak dwóch żołnierzy zajęło się moja nogą. W lesie wszystko ucichlo…